Lehen koska

Goranzkoa, bai

Beheranzkoa, ez.

Irribarre bat, keinu bat.

Begiradak mila lokuzio izan ditzakeela erakusten digu Donatok. Hortik bere komunikatzeko era pertsonala. Galderen bidea une oro bere aurrean, baina erantzuna beti bere gain. Pertsona da axola zaiguna, bere nahia asebetetzea da gure asmoa, eta horretarako pertsona bera mendia baino lehen ezagutzea nahitaezkoa ikusten dugu. Aldiz, nola egin Donatoren kasuan? Horra gure esperientziaren lehen koska; bere eskubideak ez urratzeko lehen koska. Donatoren hitzak begietan dira; bere komunikatzeko era horietan da; eta hauetaz baliatzean datza sekretua. Hori kontuan izanik, zer hobeto argazkiak erabiltzea baino. Eroso sentitzen den espazio batean geratu, naturgune ezberdinen erretratuak erakutsi eta bai ala ezko galderak airean. Helburua, bere nahiara iristea; eta horretara iristeko orokortasunetik abiatzen gara. Denbora ez da traba izan behar, honek zer nahi duen  laguntzen baitigu; eta honek konfiantzaren ateak irekitzen dizkigu. Hau gabe, bildurrak pilatu egiten dira; natura berriz, plazerrean murgiltzeko da. Soilik horrela dastatu daiteke gure ingurunea eta soilik modu horretara bermatu ditzakegu eskubide guztiak. Hortik, gure helburua; zer, nola, norekin, nora, noiz… nahi duen bere eskuetan da; guk aldiz, datu baliagarrienak hartuta segurtasun perimetroa eraikitzen dugu. Eta soilik bertatik eskura genezake dugun lehen altxor handia; bertatik abiatzen gara eta bertatik maitatzen hasten gara pertsonak berak eskatutako esperientzia. Horra gure misteriorik gabeko sekretua.

Aldiz, zer nahiko ote du oraingoan gure Donatok?