Manu edo Midas erregea
14:21
Gaur idazteko gogoa piztu zaigu beste behin. Gure postak,
txikiak izan arren, emozioz eginikoak dira, barren-barrenetik ateratakoak.
Agian, edozeinek pentsa dezake gure baitarako besterik ez dutela balio. Aldiz,
bertan azaltzen ez badugu inoiz gertatutako printzipioak galduko liratekeela
pentsatu izan dugu beti. Egia da, ez garela eguneroko zabalak eskaintzen
dituzten alpinista handiak; zortzimilakoak ez daude gure palmaresean. Ez gara
beste inor baino gehiago, ez gutxiago. Ordea gure bizipenak guk soilik bizi
ditugula jakinik, hauen zati txiki bat plazaratzea… zergatik ez?
Badira urte pila ezerezetik hasi ginela. Irteera bat, beste
bat… irteera mila gure motxilan. Eta guztietan badago zer ikasi, zer ikusi.
Egia da oraindik gauza ugari airean geratzen direla. Baina esperientziak ematen
digu hainbeste bilatzen ari garen jakituriaren iturria. Eta horretarako, Manu
Sobrino bezalako pertsonetaz ikastea ezinbestekoa bada. Hala uste dugu
behintzat. Berak beti du irribarre bat, umiltasunez betetako hitzen bat edo beste;
eta batez ere… batez ere indarra eta kemena. Natura eta txorien errezetari
eutsita eta bizitzaren gaitasunei erreparatuz, bizitzak bi egun izanik, hau
bera gozatu egin behar dela erakusten digu. Horra “El Naturalista Cojo”ren
muina. Baina Midas erregearen tankeran bada ukitzen duena urre bihurtzen du eta
hori soilik maisuak egin dezakete.
Aurreko igandean, Urbian izan ginen. Oraingoan maisu-maistra
ugari izan dira gure artean. Maite, Iñaki, Leire eta hainbat lagunei esker, txorietaz,
harrietaz, historiaz, mitologiaz,… bizitzaz hornitu ginen. Eta hori,
espereintzia hori arnastean,… bizitza zoragarria eta pakea besterik ez dugu
sentitzen. Horregatik, ez dugu Olinporik nahi, ez dugu portadarik nahi, ez dugu
dominarik nahi ere. Agian ez gara lehenengoak ezertan; agian ez gara
azkarrenak; “zaharregiak, txikiegiak agian”. Baina hala izanik ere, hau da
benetan bizitzaren altxorra.
0 Iritzi