Irimo magia artean

Nerabetasuna aldi oso korapilatsua da non pausu bakoitza traba ikaragarria izan daitekeen.  Arrakasta bakoitza inoizko konkista gisa bizi izaten da baina porrota onargaitza denez, amorru hori bera handitasun itxuraz ezkutatzen dugu.

Aldiz, konkista bera izan dadin kide bakoitza bidea elkarrekin bizitzeko lagundu eta bere izerdia eskaintzen duenean, hori, nahiz sentimentalki kanporatu nahi ez izan,  egundokoa eta benetan ikusgarria da.  

Eta ondotxo dakigu garai honetan sentimenduak kaleratzea gure ingurunearen aurrean biluztea dela non sentiberatasun hau norberaren aurka altxatu ditekeen. Baina ondotxo dakigu ere bide guztian erakutsitako konplizitatea benetazko “eskerrik asko” bat izan del aeta horrekin soberan dugu

Honen guztiaren aurrean eskerrak zuri eman nahi dizkizugu duzun bular-oskol sensitibo horren atzeko barrena apur bat erakutsi diguzulako. ¡Aupa zu eta aupa Iparragirre institutua!