Hain berezia izango den bere esperientzia partekatzeko baimena

Zaila da oso hasitako filosofiarekin aurrera egitea. Ordea, Eraikitzen ari garenaren fruitua ikusteko norabidea mantentze ezinbesteko da. Beti pentsatu izan dugu mendia edonoren esku egon beharko lukeela. Jakin dakigu horretarako gure mugak baditugula. Soilik modu horretara mendi seguruago bat sortzen dugu. Horretan datza gure eskuhartzea, naturaren liluragarritasuna ikusteko bidelagun egiten gara. Hori aurrera eramateo pertsona ezagutzea ezinbestekoa da. Bera baita hain berezia izango den bere esperientzia partekatzeko baimena emango digun pertsona. Une horretan hasten da magia. Guregana datorren pertsona bakoitza aurretik ezugutu egiten dugu, bere desiren inguruan jakiten saiatzen gara, bere gaitasunetan zentratzen gara nahiz eta hau bera arnasa hartzean zentratu, eta bereziki… erabakitzeko eskubidea aintzat hartzen dugu. Soilik, bertara iritsita egiten dakiguna eraikitzen hasten gara; eta soilik modu honetara mugikortasun murritza duten pertsonen nahiak asetzen ditugu. Horregatik, Edozein Annapurnara igo baino, bidelagun izango duzun pertsona horrrek nahi ote duen jakitea garrantzitsuagoa da. Kasu horretan errealak izan eta gure posibilitate eta gaitasunen mugak marrazten hasiko ginateke.  

Xumeen Urbia

Mendiari beti errespetua zor zaio, eta zer gutxiago mendia berari gur egitea baino. Baina paradisu bat nahi izanez gero, hori bera Urbia dugu. Hala izan da mendez-mende. Txiro nahiz errege, jentilak nahiz apaizak,… lur hauek edonor hartzen du bere magalean bere edertasunaz aho guztiak mutu uzteko. Aizkorri, Aketegi Aitxuri, Enaitz, Peruaitz,... edozein zidorrera joanda ere hauen lilura nabaria da. Eta orain mende ugari bertatik igarotzen ziren jauntxo handiak bere zaldi gainean hitzik gabe geratzen ziren moduan,  bihar, handi bezain xumea den Fernando igaroko da famili giroan. Soilik espero dugu esperientzi eder bat elkarrekin igarotzea eta amalurrak berak dakien moduan laztantzea.

Gentilen sukaldea

Gipuzkoako tropak jokoz kanpo izanik, azken estokadaren aurretik, Gaztelako erresumak Nafarroako ingurua ahultzen saiatu zen. Ordea, Gaztelako soldaduak kareharrizko horma erraldoi batekin topatu ziren. Auza-Gazteluko dorrearen baimenik gabe ezin bertan sartu. “Gentilen sukaldea”, Nafarroako erreinuaren sarrera izateaz gain, ezezagunaren eta ikusten ez zenaren lurraldearen sarrera zen. Bandera guztien gainetik, harri koskorrez beteriko hesi handi honetan natura zen erregina, eta horrek arrotzak kikiltzen zituen. Soilik bertakoak zekiten mendiak emandakoa eta kendutakoa. Tropak ez ziren bidean. Nahiz XVI. mendean ahulezia medio erresuma usurpatua izan, inperialista ezberdinak beti mesfidati azaldu dira hauek mendikatearen ateetan geratu direlarik. Nahiz indar bidez mila gurutze iltzatu, naturak, bertako elezahar eta usadio ezberdinak zapaltzailearen erresistentzia gisa erabiltzen jarraitzen du.

Asteburu honetan, gizakia eta lurraren arteko kontrobertsia mantentzen duen gotorleku honen handitasuna ikustera gerturatuko gara. Mariren egoitza une oro gure itzala izango dela jakinik, mitoak hasten diren txokora sartzea ohore bat izango da, eta hori aintzat harturik eskertuak egon beharko ginateke.