Itsasoak badu esperantzarik
13:00
“Itsasoak ez du esperantzarik” dio Luis
Haranbururen liburuak. Ziur Ines hura ez dakiela Arantxaren berri; ziur
amodioak mila nahaste ekarri zizkiola; ziur egun hura goibel esnatu zela.
Oraingoan berriz ezin horrelakorik esan. Atzoko egunean bizitakoa eta gero, eta
liburua berrargitaratuko bagenu, esaldia bestelakoa izango zen
non originaltasun puntuari eutsita “Itsasoak badu esperantzarik”
izena hartuko zuen. Oraingoan ez da Inesik, Arantxa bat baizik. Bera da gure
istorio honen protagonista eta bera da amodio berri bat sentitu duena. Kasu
honetan berriz, beste pertsona batekiko baino naturarekiko amodio istorio baten
inguruan da. Itsasoa, mendia eta Arantxaren arteko amodioa, txorien xuxurlen
amodioa, haize leunaz bustiriko amodio istorioa. Eta desamodioa…
hutsean geratu da.
Jakin badakigu modu
metaforikoan ari garela baina atzoko eguna berezia izan zela esateko zer hobeto
arlo literarioak erabiltzea baino. Atzoko eguna horrela izan baitzen. Ederra,
perfektua. Eta Arantxa, Talaia bideko itsaslabarraz gozatzen bere ixilean.
Soilik esan dezakegu denboraren orratzak plegatuz esperantza beti hor behar
dela, eta Arantxa horretan jakituna da. Hori medio saria ere halakoa izan da.
Bikaina.
0 Iritzi